بازهم کار زیبایی از مصطفی حسینی 

ساز تبعیدی من

--------------------

فرشته ی بریده بال من

از عشق تا عاشق

سفر

روی بال باد می‌کند.

بانوی بار آور مهربانی

که برق برّان نگاهش

غبار خسته ی خاطرو

وحشت کابوس‌های شبانه‌ام را پاک می‌‌کند.

دیگر چه جای ابهام؟!

که در سفرهای بی‌ پایان من

دری به اتاق امن آرامش و

در جنگ و گریز‌های همیشه ام

سایه گاه خنک آسایش میشود.

چشمانی که در دریای موّاج نگاه

ناگفت را در گفت می‌‌نشاند



نه‌ قرارهای کتاب و نه‌ عادت آدمیان

که او کفایت کمبودهای من است

و نگاهش خورشیدی که نیزه هایش

برف بهمنی‌ام را

آب

می‌‌کند.

خدایا!

ساز تبعیدی من

در کدام جزیره اکنون

شروه سرایی می‌‌کند؟

جادوی جمال جاودانش را

که سخت

زیبنده و زنانه ‌ست

به کدام کلام

اکنون کدر می‌‌کنند؟!